Χωρισμός

Δεν κλαίω πως χωρίσαμε ειν' κι άλλοι χωρισμένοι

μον' κλαίω την αγάπη μας που πήγε όλη χαμένη

Στον τόπο που εσμίγαμε πάω μα δε σε βρίνω

και κάνω την αγάπη μας τσιγάρο και το πίνω

Ο πόνος που μου έδωκες του χωρισμού το βράδυ

και σ'όνειρο να'ρχότανε θα μ'άφηνε σημάδι

Η τύχη δε μ'αδίκησε που μ'έφερε κοντά σου

μ'αδίκησε που πέρασα τόσο καιρό μακριά σου

Δεν κλαίω που χωρίσαμε ούτε στενοχωρούμαι

αλλά θρηνώ για τον καιρό που'χασα και λυπούμαι

Οτι κι αν χάσω βρίνω το και σε βρω κι εσένα μόνο

που θα'ναι δυστυχώς τα χρόνια περασμένα

Κάθε μεγάλος έρωτας έρχεται και τελείωνει

ωσάν το χιόνι που'ρχεται ο ήλιος και το λιώνει

Ποιός χωρισμός είναι καλός για δεν τόνε κατέχω

και προπαντός τση μάνας μου που από καιρό δεν έχω

Αγάπη μου παντοτινή έλα ξανά κοντά μου

άραγες δε μετάνιωσες που έφυγες μακριά μου;

Ν'ανοίξω θέλω τα φτερά κι ας είναι και σπασμένα

να με φοράσαι στο χωριό κι εγώ να ζω στα ξένα

Το βράδυ που σε σκέφτομαι καθόλου δεν κοιμούμαι

και τσ'όμορφες μας τις στιγμές που ζήσαμε θυμούμαι

Τη μεγαλύτερη χαρά μπορούσε να μου δώσει

μ'αφού δεν είχε όρεξη κιανείς μην τη μαλώσει

Εδά π'αρρανωνιάστηκες απόφαση το πήρα

είπα πως δε σε γνώρισα ποτέ μου δε σε είδα

Θα τήνε κόψω την κλωστή μα έτσι κι αλλιώς θα σπάσει

θαρρώ πως είναι πια καλά κιανείς να σου ξεχάσει.

Σ'αγάπησα και δεν πονώ όσο κι αν με πληγώσεις

μόνο πονώ που δε θα ζω όταν θα μετανιώσεις

Λάθη από 'δω, λάθη από 'κει μ'αυτά μονοπαντούνε φως μου

και γίνουνται πολλά και τη φιλιά χαλούνε.

Θέλω να είσαι σίγουρη Ξανά δε θα σ'ενοχλήσω

Αφού εσύ το θέλησες Μονάχη να σ'αφήσω

Θες να σε βάλω στην καρδιά μ'αφού 'ναι πληγωμένη

εσένα θα φιλοξενεί ή τσι πληγές θα γιαίνει;

Δεν το'πες με τα χείλη σου Μα το'δειξες με τρόπους

Γι'αυτό και εγώ θα θεωρώ Χαμένους μου τους κόπους

Στην αγκαλιά μου να μη 'ρθεις φως μου για δε σε βάνω

ίντα χρωστείς να τσι γροικάς τσι στεναγμούς που βγάνω

Δεν κλαίω για να μη φάνει Στο πρόσωπό μου η πίκρα

Ονειρο λέω πως ήσουνα Και χάθηκε μια νύχτα

Δε σου τη δίδω την καρδιά όχι πως θέλει τόλμη

οψάργας μιά, σήμερα δυό είναι νωρίς ακόμη.

Θα φύγω μια γλυκιά αυγή Κι ας λένε ότι θένε

Γιατί τα είδες τακτικά Τα μάτια μου να κλαίνε

Τώρα που χωριστήκαμε κάμω του θεού ένα τάμα

τα μάθια να σε ξαναδούν που τώρα έχουν κλάμα.

Πανάθεμά σε χωρισμέ που δεν σε πιάνει τόπος

και ανάμεσα σε δυο καρδιές γίνεσαι δολοφόνος.

Λάθη πολλά κι αν έκαμα ως τώρα στη ζωή μου

το πιο μεγάλο ήτονε που σ'άφηκα ψυχή μου

Θέλω να ζήσω μοναχός θέλω να ζήσω μόνος

και ας μην υποφέρεται της μοναξιάς ο πόνος

Επαναστάτησε η καρδιά με μια φωτογραφία

που εβρέθηκε στην τσέπη μου παλιά μου αμαρτία

Στο θάνατο ή στο χωρισμό την ιδια στράτα παίρνεις

μόνο στον ένανε πονείς στον άλλο δε γιαργιέρνης

Γύρνα παλιά μου αγάπη γιατί σε περιμένει

κάποια καρδιά που στη ζωή άφησες πληγωμένη

Μιαν ώρα έχω να τη δω και πανικός με πιάνει

φαντάσου ένας χωρισμός ίντα ζημιά θα κάνει

Παρέα με τον πόνο μου και όλο για σένα κλαίω

σε μια φωτογραφία σου τα βάσανά μου λέω

Ανέ σκεφτεί καμμιά φορά και φύγει και μ'άφήσει

δε λέω πως θα σκοτωθώ αλλά θα μου στοιχίσει

Σε μια φωτογραφία σου στέκω και κουβεντιάζω

μιλώ τση μα δε μου μιλεί και βαριαναστενάζω

Η σκέψη πάντα όπου σταθώ μου φέρνει την σκιά σου

και ζω μ'αυτή σαν δε μπορώ αλλιώς να'ρθω κοντά σου

Αναστενάζουνε πολλοί μα όχι ωσάν εμένα

όταν αναστενάζω εγώ τρέχει η καρδιά μου αίμα.

Που να τη βρω τη λογική μετά από σένα φως μου

που μ'άφηκε και σου κλουθά στα πέρατα του κόσμου

Μαδήσανε όλα τα δεντρά φως μου εις τον μισεμό σου

γύρνα δεν τον αντέχω μπλιο τον αποχωρισμό σου

Ανάθεμα τη μοίρα μου όπου κι αν είναι τώρα

γιατί δεν τη δυσκόλεψε του χωρισμού την ώρα

Είναι ένας θάνατος αργός, ο χωρισμός σου φως μου

γύρισε δηλητήριο να ξεψυχήσω φως μου

Τση θάλασσας τα κύματα σ'επήρανε από μένα

αυτά ξαναγιαγείρανε μα εσύ 'μεινες στα ξένα

Σκέψιμο πένθιμο φόρεσε, κορμί μου μαύρο ντύσου

η βιόλα που επότιζες δεν είναι μπλιο δική σου

Βίολα μου απ'όνταν έφυγες δεν άθισε λουλούδι

κι ούτε στο κέφι μ'έβγαλε άλλου πουλιού τραγούδι

Του φαραγγιού ο αετός πάντα ψηλά πετάει

κι ας έχει φάει σκαγιά τση μοίρας και πονάει

Νύχτα σκληρή του χωρισμού στάσου και μη χαράξεις

νοιώσε και συ τον πόνο μου κι έλα μαζί να κλάψεις

Καρδιά μου αλλαξοδρόμησε κι ας την αλλού να πάει

είναι ντροπή στον αετό να χαμηλοπετάει

Τ' όνειρο γέλιο μακρινό ξεθωριασμένη θέα

πήρες αγάπη και χαρά με τον καϋμό παρέα

Σε μαύρο σπήλαιο σκοτεινό απού ποτές δε λιάζει

εκιά με καταδίκασε τσ'αγάπης το μαράζι

Στον τόπο απού εσμίγαμε άσπρο μου σιμιγδάλι

πέρασα κι αναστέναξα κι εγίνηκα καψάλι

Eκτακτη ανακοίνωση επήρα από την καρδιά μου

όσο το συντομότερο να σ'αρνηθώ κερά μου

Ο τόπος που εσμίγαμε εγίνηκε καψάλι

αντέ να ξαναπάμενε να ξανανθίσει πάλι

Μα κι η καρδιά να σ'αρνηθεί τα μάτια σ'αγαπούνε

γιατί από τα κάλλη σου φως παίρνουν και θωρούνε

Αστρα που είστε στα ψηλά να πάτε να τη βρείτε

κι αν σας ρωτήσει το πως ζω μονάχος να της πείτε

Φεύγεις και σφίγγω την καρδιά δάκρυ σταλιά μη βγάλει

μα το φυλώ για τη στιγμή που θα γυρίσεις πάλι

Πες μου το πως δε μ'αγαπάς πες μου το μα δε λιώνω

εγώ βαστώ στο χωρισμό και καγιαντώ στον πόνο

Αδιαφορώ κι όμως ρωτώ πάντα μου να μαθαίνω

κι όσο σε διώχνω από το νου τόσο συχνά σε φέρνω