Δεν κλαίω πως χωρίσαμε ειν' κι άλλοι χωρισμένοι μον' κλαίω την αγάπη μας που πήγε όλη χαμένη |
Στον τόπο που εσμίγαμε πάω μα δε σε βρίνω και κάνω την αγάπη μας τσιγάρο και το πίνω |
Ο πόνος που μου έδωκες του χωρισμού το βράδυ και σ'όνειρο να'ρχότανε θα μ'άφηνε σημάδι |
Η τύχη δε μ'αδίκησε που μ'έφερε κοντά σου μ'αδίκησε που πέρασα τόσο καιρό μακριά σου |
Δεν κλαίω που χωρίσαμε ούτε στενοχωρούμαι αλλά θρηνώ για τον καιρό που'χασα και λυπούμαι |
Οτι κι αν χάσω βρίνω το και σε βρω κι εσένα μόνο που θα'ναι δυστυχώς τα χρόνια περασμένα |
Κάθε μεγάλος έρωτας έρχεται και τελείωνει ωσάν το χιόνι που'ρχεται ο ήλιος και το λιώνει |
Ποιός χωρισμός είναι καλός για δεν τόνε κατέχω και προπαντός τση μάνας μου που από καιρό δεν έχω |
Αγάπη μου παντοτινή έλα ξανά κοντά μου άραγες δε μετάνιωσες που έφυγες μακριά μου; |
Ν'ανοίξω θέλω τα φτερά κι ας είναι και σπασμένα να με φοράσαι στο χωριό κι εγώ να ζω στα ξένα |
Το βράδυ που σε σκέφτομαι καθόλου δεν κοιμούμαι και τσ'όμορφες μας τις στιγμές που ζήσαμε θυμούμαι |
Τη μεγαλύτερη χαρά μπορούσε να μου δώσει μ'αφού δεν είχε όρεξη κιανείς μην τη μαλώσει |
Εδά π'αρρανωνιάστηκες απόφαση το πήρα είπα πως δε σε γνώρισα ποτέ μου δε σε είδα |
Θα τήνε κόψω την κλωστή μα έτσι κι αλλιώς θα σπάσει θαρρώ πως είναι πια καλά κιανείς να σου ξεχάσει. |
Σ'αγάπησα και δεν πονώ όσο κι αν με πληγώσεις μόνο πονώ που δε θα ζω όταν θα μετανιώσεις |
Λάθη από 'δω, λάθη από 'κει μ'αυτά μονοπαντούνε φως μου και γίνουνται πολλά και τη φιλιά χαλούνε. |
Θέλω να είσαι σίγουρη Ξανά δε θα σ'ενοχλήσω Αφού εσύ το θέλησες Μονάχη να σ'αφήσω |
Θες να σε βάλω στην καρδιά μ'αφού 'ναι πληγωμένη εσένα θα φιλοξενεί ή τσι πληγές θα γιαίνει; |
Δεν το'πες με τα χείλη σου Μα το'δειξες με τρόπους Γι'αυτό και εγώ θα θεωρώ Χαμένους μου τους κόπους |
Στην αγκαλιά μου να μη 'ρθεις φως μου για δε σε βάνω ίντα χρωστείς να τσι γροικάς τσι στεναγμούς που βγάνω |
Δεν κλαίω για να μη φάνει Στο πρόσωπό μου η πίκρα Ονειρο λέω πως ήσουνα Και χάθηκε μια νύχτα |
Δε σου τη δίδω την καρδιά όχι πως θέλει τόλμη οψάργας μιά, σήμερα δυό είναι νωρίς ακόμη. |
Θα φύγω μια γλυκιά αυγή Κι ας λένε ότι θένε Γιατί τα είδες τακτικά Τα μάτια μου να κλαίνε |
Τώρα που χωριστήκαμε κάμω του θεού ένα τάμα τα μάθια να σε ξαναδούν που τώρα έχουν κλάμα. |
Πανάθεμά σε χωρισμέ που δεν σε πιάνει τόπος και ανάμεσα σε δυο καρδιές γίνεσαι δολοφόνος. |
Λάθη πολλά κι αν έκαμα ως τώρα στη ζωή μου το πιο μεγάλο ήτονε που σ'άφηκα ψυχή μου |
Θέλω να ζήσω μοναχός θέλω να ζήσω μόνος και ας μην υποφέρεται της μοναξιάς ο πόνος |
Επαναστάτησε η καρδιά με μια φωτογραφία που εβρέθηκε στην τσέπη μου παλιά μου αμαρτία |
Στο θάνατο ή στο χωρισμό την ιδια στράτα παίρνεις μόνο στον ένανε πονείς στον άλλο δε γιαργιέρνης |
Γύρνα παλιά μου αγάπη γιατί σε περιμένει κάποια καρδιά που στη ζωή άφησες πληγωμένη |
Μιαν ώρα έχω να τη δω και πανικός με πιάνει φαντάσου ένας χωρισμός ίντα ζημιά θα κάνει |
Παρέα με τον πόνο μου και όλο για σένα κλαίω σε μια φωτογραφία σου τα βάσανά μου λέω |
Ανέ σκεφτεί καμμιά φορά και φύγει και μ'άφήσει δε λέω πως θα σκοτωθώ αλλά θα μου στοιχίσει |
Σε μια φωτογραφία σου στέκω και κουβεντιάζω μιλώ τση μα δε μου μιλεί και βαριαναστενάζω |
Η σκέψη πάντα όπου σταθώ μου φέρνει την σκιά σου και ζω μ'αυτή σαν δε μπορώ αλλιώς να'ρθω κοντά σου |
Αναστενάζουνε πολλοί μα όχι ωσάν εμένα όταν αναστενάζω εγώ τρέχει η καρδιά μου αίμα. |
Που να τη βρω τη λογική μετά από σένα φως μου που μ'άφηκε και σου κλουθά στα πέρατα του κόσμου |
Μαδήσανε όλα τα δεντρά φως μου εις τον μισεμό σου γύρνα δεν τον αντέχω μπλιο τον αποχωρισμό σου |
Ανάθεμα τη μοίρα μου όπου κι αν είναι τώρα γιατί δεν τη δυσκόλεψε του χωρισμού την ώρα |
Είναι ένας θάνατος αργός, ο χωρισμός σου φως μου γύρισε δηλητήριο να ξεψυχήσω φως μου |
Τση θάλασσας τα κύματα σ'επήρανε από μένα αυτά ξαναγιαγείρανε μα εσύ 'μεινες στα ξένα |
Σκέψιμο πένθιμο φόρεσε, κορμί μου μαύρο ντύσου η βιόλα που επότιζες δεν είναι μπλιο δική σου |
Βίολα μου απ'όνταν έφυγες δεν άθισε λουλούδι κι ούτε στο κέφι μ'έβγαλε άλλου πουλιού τραγούδι |
Του φαραγγιού ο αετός πάντα ψηλά πετάει κι ας έχει φάει σκαγιά τση μοίρας και πονάει |
Νύχτα σκληρή του χωρισμού στάσου και μη χαράξεις νοιώσε και συ τον πόνο μου κι έλα μαζί να κλάψεις |
Καρδιά μου αλλαξοδρόμησε κι ας την αλλού να πάει είναι ντροπή στον αετό να χαμηλοπετάει |
Τ' όνειρο γέλιο μακρινό ξεθωριασμένη θέα πήρες αγάπη και χαρά με τον καϋμό παρέα |
Σε μαύρο σπήλαιο σκοτεινό απού ποτές δε λιάζει εκιά με καταδίκασε τσ'αγάπης το μαράζι |
Στον τόπο απού εσμίγαμε άσπρο μου σιμιγδάλι πέρασα κι αναστέναξα κι εγίνηκα καψάλι |
Eκτακτη ανακοίνωση επήρα από την καρδιά μου όσο το συντομότερο να σ'αρνηθώ κερά μου |
Ο τόπος που εσμίγαμε εγίνηκε καψάλι αντέ να ξαναπάμενε να ξανανθίσει πάλι |
Μα κι η καρδιά να σ'αρνηθεί τα μάτια σ'αγαπούνε γιατί από τα κάλλη σου φως παίρνουν και θωρούνε |
Αστρα που είστε στα ψηλά να πάτε να τη βρείτε κι αν σας ρωτήσει το πως ζω μονάχος να της πείτε |
Φεύγεις και σφίγγω την καρδιά δάκρυ σταλιά μη βγάλει μα το φυλώ για τη στιγμή που θα γυρίσεις πάλι |
Πες μου το πως δε μ'αγαπάς πες μου το μα δε λιώνω εγώ βαστώ στο χωρισμό και καγιαντώ στον πόνο |
Αδιαφορώ κι όμως ρωτώ πάντα μου να μαθαίνω κι όσο σε διώχνω από το νου τόσο συχνά σε φέρνω |