Η αμφίδρομη επικοινωνία στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προσφέρει ένα βήμα διαλόγου και ανταλλαγής απόψεων.

Μια «πλατφόρμα» άμεσης δημοκρατίας, θα μπορούσαν να τη χαρακτηρίσουν πολλοί. Εν τούτοις, φαίνεται ότι μόνο διάλογος δεν γίνεται, καθώς πλείστες φορές αναπαράγονται εκφράσεις «καφενείου» και στερεότυπες αντιδράσεις «πολύξερων» που κατέχουν τη μοναδική γνώση.

Ζούμε στην εποχή του θανάτου της κριτικής σκέψης. Κάθε φορά που οποιοσδήποτε ασκήσει κριτική για οτιδήποτε, είτε στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης είτε στο Διαδίκτυο, γίνεται αυτόματα στόχος σχολιαστών οι οποίοι δεν περιορίζονται στο να συμφωνήσουν ή να διαφωνήσουν με την κριτική του, αλλά αμφισβητούν το δικαίωμά του να κριτικάρει.

Πρόκειται για ένα καινοφανές και επικίνδυνο φαινόμενο, ενδεικτικό μιας ιδιότυπης στενομυαλιάς που τείνει να κυριαρχήσει στον δημόσιο διάλογο.

Η κριτική, είτε αυτή ασκείται σε κοινωνικό, πολιτικό είτε σε καλλιτεχνικό επίπεδο, είναι το απαραίτητο οξυγόνο για την ελευθερία της σκέψης.

Ουδείς αμφιβάλλει ότι αρκετά συχνά ο κριτικός μπορεί να είναι κακόπιστος ή και να εξυπηρετεί σκοτεινά συμφέροντα. Oταν όμως η κριτική γίνεται καλόπιστα, μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία ενός έργου τέχνης, μιας πολιτικής απόφασης ή ενός κοινωνικού πειράματος.

Το γεγονός ότι στην εποχή μας τόσο πολλοί εκφράζουν την αντίθεσή τους στην ίδια την άσκηση της κριτικής πρέπει να μας ανησυχεί ιδιαίτερα. Οταν έχουμε φθάσει στο σημείο να μη θέλουμε να ακούσουμε καν μια άποψη που έρχεται σε αντίθεση με τις δικές μας προκαταλήψεις, τότε η πνευματική εξέλιξη βαλτώνει στα στάσιμα νερά της μισαλλοδοξίας και του φανατισμού.

Οταν κανένας δεν ασκεί κριτική, τότε η κοινωνία κινδυνεύει να βυθιστεί στη δικτατορία του μη καθαρού λόγου.     

Αν θέλετε να μαθαίνετε περισσότερα νέα, κάντε like στην σελίδα μας στο Facebook πατώντας εδώ